12 april 2024
Een prettige planeet voor mens en dier. Iedereen streeft dit na. Maar om dat bereiken lijkt de duurzaamheidsagenda op de woningmarkt doorgeslagen.
Kanttekeningen bij klimaatalarmisme
Als je Greta Thunberg en Frans Timmermans moet geloven breekt het einde der tijden snel aan, tenzij de CO2-uitstoot rigoureus wordt beperkt. Dit beeld van klimaatalarmisme wordt recent echter steeds meer genuanceerd. Zo heeft de Deltacommissaris Co Verdaas, die zich bezighoudt met langere termijn watermanagement in Nederland, op 4 maart naar buiten gebracht dat Nederland met relatief beperkte kosten (zo’n 0,1% van het BBP) een zeespiegelstijging van maar liefst vijf meter aan zou kunnen. Armere landen hebben uiteraard een beperkter budget, maar er is ook meer laaghangend fruit voor betere bescherming. Het percentage van hun BBP dat hiervoor vereist is zal in dezelfde orde van grootte kunnen liggen.
En deze week was de première van de documentaire Climate The Movie (The Cold Truth). Deze tot nadenken aanzettende documentaire waar (nobelprijs winnende) wetenschappers onder andere ingaan op andere factoren, naast CO2-uitstoot, die van invloed zijn op klimaatverandering.
Kosten van CO2-preventie via de woningmarkt
De kosten om de CO2-uitstoot via de woningmarkt te beperken zitten in eerste instantie in de strengere duurzaamheidseisen bij nieuwbouw. Het vanzelfsprekende gevolg is minder aanbod. Daarnaast zitten er kosten in prijsregulering om aan te zetten tot verduurzaming. Dit gebeurt via het energielabel dat in grote mate het prijsplafond (het Woningwaarderingsstelsel) voor een woning bepaalt. Het huidige demissionaire kabinet wil meer aan deze knop gaan draaien: huurprijzen van duurzamere woningen mogen omhoog, huurprijzen van niet-duurzame woningen moeten omlaag. Het gevolg kort samengevat? De overheid is meer kwijt aan huurtoeslag ter compensatie van huurders van verduurzaamde corporatiewoningen, en huurders van marktpartijen betalen zelf de hogere huur van schaarse woningen. Verder zal een deel niet-duurzame woningen door particuliere verhuurders worden verkocht. Overigens is deze wet nog niet door het huidige parlement aangenomen. Het wetsvoorstel, verkocht in een sociaal nivellerende verpakking met de termen ‘Wet betaalbare huur’, maar waar ook een dure klimaatagenda in zit, heeft dus vooral tot onzekerheid geleid.
Adaptatie en dierenbescherming effectiever
Ik krijg steeds meer het idee dat er onvoldoende is nagedacht over de effectiviteit van beleid om de CO2-uitstoot te reduceren. Alsof de bomenknuffelaars van Extinction Rebellion en het bedrijfslijven dat verdient aan de energietransitie te veel klimaatalarmisme aanzwengelen. Dat dat de publieke opinie en vervolgens politieke keuzes bepaalt. De euro’s die naar preventie van CO2-uitstoot vanuit woningen gaan, kunnen beter worden geïnvesteerd in hogere dijken voor droge voeten en kelders, en in stevige duinen op de Waddeneilanden die een belangrijke rol vervullen in het in stand houden van biodiversiteit.
Conclusie
De duurzaamheidsagenda op de woningmarkt is te ver doorgeslagen en komt de mens noch de planeet ten goede.
Frank van Min